اقتصاد مکزیکوسیتی

مکزیک، این غول اقتصادی در آمریکای لاتین، این روزها حسابی روی بورس افتاده و با رشد چشمگیرش همه رو متعجب کرده. اما قضیه چیه و چطور شده که این کشور، حتی با وجود چالش های فراوان، تونسته این قدر پیشرفت کنه و خودش رو در جایگاه پانزدهمین اقتصاد بزرگ دنیا جا بده؟

اقتصاد مکزیک، مثل یک سمفونی پر فراز و نشیب، قصه ای از پایداری، نوآوری و البته چالش های بزرگ رو روایت می کنه. از بعد از اون بحران معروف سال ۱۹۹۴، مکزیک با یک سری اصلاحات اقتصادی اساسی، خودش رو حسابی جمع وجور کرده و تونسته پله های ترقی رو یکی یکی بالا بره. شاید یادمون باشه که تو بحران های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۸، خیلی از کشورهای آمریکای لاتین حسابی به دردسر افتادن، اما مکزیک با اینکه بالاخره تحت تاثیر قرار گرفت (مخصوصاً تو رکود ۲۰۰۸ که تولید ناخالص داخلی اش ۶ درصد کم شد)، اما تونست خودش رو از اون مخمصه نجات بده و حتی بعد از یه دوره رکود کوتاه، با نرخ های رشد هرچند پایین، مسیر رو به جلو رو حفظ کنه.

چیزی که مکزیک رو تو این سال ها متمایز کرده، ثبات اقتصاد کلان بی سابقه اش بوده. یعنی چی؟ یعنی تورم و نرخ بهره رو تونسته به پایین ترین حد ممکن برسونه که خب این خودش یک شاهکاره تو دنیای اقتصادهای در حال توسعه. البته، نباید فراموش کنیم که پشت این ظاهر آراسته، هنوز هم شکاف های عمیقی وجود داره؛ بین شهر و روستا، بین ایالت های شمالی و جنوبی، و مهم تر از همه، بین طبقات غنی و فقیر. یعنی هنوز کلی راه نرفته وجود داره تا این نابرابری ها از بین بره و زیرساخت ها به روز بشن. درآمدهای مالیاتی مکزیک هم که تو سال ۲۰۱۳ فقط ۱۹.۶ درصد تولید ناخالص داخلیش بوده، بین ۳۴ کشور سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) از همه کمتر بوده که نشون می ده هنوز کلی جا برای بهبود تو این زمینه داره.

اقتصاد مکزیک امروز، ترکیبی از بخش های صنعتی و خدماتی مدرنه که با سرعت نور دارن توسعه پیدا می کنن و بخش خصوصی هم حسابی توشون فعال شده. دولت های اخیر کلی تلاش کردن تا با افزایش رقابت تو بنادر، راه آهن، مخابرات، تولید برق و… زیرساخت های کشور رو حسابی قوی کنن. مکزیک یه کشور صادرات محوره، یعنی بیشتر از ۹۰ درصد تجارتش با بیش از ۴۰ کشور دنیا (از اتحادیه اروپا و ژاپن گرفته تا اسرائیل و بیشتر کشورهای آمریکای مرکزی و جنوبی) زیر نظر قراردادهای تجارت آزاده. مهم ترینشون هم که حتماً شنیدید، توافق نامه USMCA (همون ایالات متحده، مکزیک، کانادا) هست که از سال ۲۰۲۰ اجرایی شد و حسابی روی تجارت مکزیک با شرکای شمالی اش تاثیر گذاشته. حالا بریم ببینیم این اقتصاد پر و پتانسیل چطور این روزها داره پیش می ره.

مکزیک کجای اقتصاد جهان ایستاده؟

اگر بخواهیم مکزیک رو توی نقشه ی اقتصاد جهانی پیدا کنیم، باید بگیم که این کشور از نظر تولید ناخالص داخلی اسمی، پونزدهمین کشور و از نظر برابری قدرت خرید، سیزدهمین کشور دنیاست. یعنی یک قدرت نوظهور که اصلاً نباید دست کم گرفته بشه. اگر به نیمه اول سال ۲۰۲۳ نگاهی بندازیم، می بینیم که تولید ناخالص داخلی مکزیک نسبت به سال قبلش، ۳.۷ درصد رشد داشته که خب، بعد از کشورهای پرجمعیت و پر پتانسیلی مثل هند، چین، اندونزی و ترکیه، عدد خیلی خوبیه. این رشد خوب رو می تونیم به چند تا چیز نسبت بدیم: یکی اینکه مکزیک حسابی با اقتصاد جهانی در هم تنیده شده و انگار یه تکه از پازل اقتصاد دنیاست. دوم اینکه دولت کلی خرج زیرساخت ها کرده و سرمایه گذاری عمومی رو بالا برده. سوم هم که خود مردم حسابی دستشون به جیب شده و مصرف خصوصی بالا رفته. در کل، این «لحظه مکزیکی» حسابی برای سرمایه گذارها، پژوهشگرها و حتی هر کسی که دلش می خواد با یک اقتصاد پویا آشنا بشه، جذابه.

بازخوانی گذشته: از بحران تا ثبات

شاید مکزیک به خاطر بحران اقتصادی معروف سال ۱۹۹۴ یه خاطره تلخ تو ذهن بعضی ها داشته باشه، اما دقیقاً همون بحران بود که باعث شد این کشور حسابی به خودش بیاد و دست به اصلاحات اساسی بزنه. بعد از اون اتفاق، مبانی اقتصاد کلان مکزیک حسابی جون گرفت و تونست خودش رو در برابر شوک های بعدی، مثل بحران های سال ۲۰۰۱ و ۲۰۰۸، مقاوم تر کنه. درسته که رکود ۲۰۰۸ حسابی کمر خیلی ها رو خم کرد و مکزیک هم بی تاثیر نموند و GDP اش ۶ درصد افت کرد، اما به خاطر اون زیرساخت های محکمی که چیده بود، تونست سریع تر از خیلی ها سرپا بشه.

الان مکزیک یک نمونه عالی از ثبات اقتصاد کلانه. تورم و نرخ بهره به پایین ترین حد خودشون رسیدن که این نشونه ی یک مدیریت مالی فوق العاده ست. اما خب، همه ی داستان همین نیست. هنوز هم کلی نابرابری وجود داره، مثلاً تفاوت های فاحش بین شهرهای بزرگ و مناطق روستایی، یا بین ایالت های شمالی که صنعتی ترن و ایالت های جنوبی که بیشتر کشاورزی هستن. این ها چالش هایی هستن که دولت مکزیک باید حسابی روشون کار کنه. علاوه بر این، ارتقای زیرساخت ها، نوسازی نظام مالیاتی و اصلاح حقوق کار هم از مسائل حل نشده ای هستن که باید بهشون رسیدگی بشه تا مکزیک بتونه از تمام پتانسیلش استفاده کنه.

با اینکه مکزیک تونسته به یک ثبات اقتصادی بی سابقه برسه و تورم و نرخ بهره رو کنترل کنه، اما هنوز هم با چالش های بزرگی مثل نابرابری های عمیق اجتماعی و نیاز به اصلاحات زیرساختی و مالیاتی دست و پنجه نرم می کنه.

موتورهای محرک رشد اقتصاد مکزیک

حالا چرا اینقدر اوضاع خوب پیش رفته؟ رشد اقتصادی مکزیک در سال های اخیر چند تا موتور قوی داره که حسابی دارن این قطار رو جلو می برن. اینا رو میشه تو چند تا محور خلاصه کرد:

نقش پررنگ ایالات متحده و تجارت بین المللی

یکی از مهم ترین دلایل این رشد، رابطه ی تنگاتنگ مکزیک با ایالات متحده ست. توافق نامه USMCA که بین آمریکا، مکزیک و کانادا امضا شده، مثل یه رگ حیاتی برای اقتصاد مکزیک عمل می کنه. مکزیک از مارس ۲۰۲۲ به بزرگ ترین شریک تجاری ایالات متحده تبدیل شده و حتی از چین هم پیشی گرفته! یعنی همسایگی با بزرگ ترین اقتصاد دنیا، یه فرصت طلایی برای مکزیک ایجاد کرده که محصولاتش رو راحت تر صادر کنه و تو زنجیره های تامین جهانی حسابی جا باز کنه. این نزدیکی جغرافیایی و دسترسی به بازار بزرگ آمریکا، برای مکزیک مثل یه مزیت رقابتی عمل می کنه.

مصرف خصوصی قوی و بازار کار پویا

مردم مکزیک هم دست به کار شدن و حسابی دارن چرخ اقتصاد رو می چرخونن. مصرف خصوصی تو این کشور حتی با وجود تورم بالا، حسابی انعطاف پذیر بوده و سرپا مونده. داستان چیه واقعاً؟ اول اینکه بازار کار مکزیک حسابی قویه و نرخ بیکاری تو ژوئن گذشته به ۲.۷ درصد رسیده که پایین ترین سطح از سال ۲۰۰۵ تا حالا بوده. یعنی کلی آدم دارن کار می کنن و پول درمی آرن. دوم اینکه، دولت فعلی مکزیک از سال ۲۰۱۸ تا حالا، حداقل دستمزد رو حسابی بالا برده. این یعنی درآمد واقعی کارگرها از پایان سال ۲۰۱۸ تا ژوئیه ۲۰۲۳، حدود ۲۱ درصد زیاد شده. خب معلومه که وقتی دست مردم پر پول باشه، بیشتر خرید می کنن و همین هم باعث رونق بازار و افزایش مصرف میشه.

سرمایه گذاری های دولتی و پروژه های عظیم زیربنایی

یکی دیگه از دلایل رشد، سرمایه گذاری های دولت در پروژه های بزرگ زیربناییه. دولت مکزیک تو هفت ماه اول سال، ۴.۹ درصد بیشتر از سال های قبل تو کالاهای سرمایه ای خرج کرده. این شامل پروژه هایی مثل قطار مایا (یه خط راه آهن بزرگ که پنج ایالت جنوبی مکزیک رو به هم وصل می کنه) و پروژه ایستموس (که اقیانوس آرام رو به خلیج مکزیک وصل می کنه) و پالایشگاه جدید دوس بوکاس میشه. این پروژه ها حسابی به بخش ساخت وساز و مهندسی عمران جون دادن؛ مثلاً ارزش پروژه های ساختمانی تو ژوئن ۲۰۲۳ نسبت به سال قبل، ۲۷.۸ درصد رشد داشته و کارهای مهندسی عمرانی سالانه ۵۵ درصد زیاد شدن! این یعنی دولت داره حسابی تلاش می کنه تا زیرساخت های کشور رو تقویت کنه و همین هم به رشد اقتصادی کمک می کنه.

سرمایه گذاری خصوصی و پدیده نییرشورینگ (Nearshoring)

شاید اصطلاح نییرشورینگ رو شنیده باشید. این یعنی شرکت ها به جای اینکه کارخانه هاشون رو ببرن کشورهایی مثل چین (که دور هستن)، ترجیح می دن بیان به کشورهایی مثل مکزیک که همسایه هستن و هزینه های حمل ونقلشون کمتره. مکزیک به خاطر نزدیکی به آمریکا، نیروی کار نسبتاً ارزان و توافق های تجاری قوی، حسابی برای این شرکت ها جذاب شده. فعالیت های تولیدی تو مکزیک الان ۶ درصد بالاتر از سطح قبل از همه گیری کرونا هستن و سرمایه گذاری خصوصی هم بعد از یه دوره ضعف، حسابی جون گرفته و تو نیمه اول سال ۲۰۲۳ حدود ۱۸ درصد رشد داشته. ساخت وساز تاسیسات صنعتی هم تو شش ماه اول سال ۱۹ درصد رشد کرده. این نشون می ده که شرکت های خارجی دارن میان مکزیک و کارخونه می زنن. البته نکته جالب اینجاست که از ۲۹ میلیارد دلار سرمایه گذاری مستقیم خارجی تو نیمه اول ۲۰۲۳، فقط ۷ درصدش سرمایه گذاری جدید بوده و ۸۰ درصدش مربوط به سرمایه گذاری مجدد شرکت هایی هست که از قبل تو مکزیک بودن. این یعنی هنوز جا برای جذب سرمایه گذاری های کاملاً جدید وجود داره.

چالش ها: زخم های حل نشده در کالبد اقتصاد مکزیک

با وجود همه این رشد و پتانسیل، مکزیک هنوز با چالش های جدی و حل نشده ای روبروست که اگه بهشون رسیدگی نشه، می تونن جلوی پیشرفتش رو بگیرن. این چالش ها مثل یه گره کور هستن که باید باز بشن:

نابرابری های ساختاری: شکافی عمیق

مکزیک کشوریه که نابرابری توش حرف اول رو می زنه. شکاف عمیقی بین جمعیت شهری و روستایی وجود داره. یعنی تو شهرهای بزرگ امکانات و فرصت های شغلی هست، اما تو روستاها مردم برای ابتدایی ترین نیازهاشون هم مشکل دارن. از طرفی، تفاوت بین ایالت های شمالی (که صنعتی و پیشرفته ترن) و ایالت های جنوبی (که بیشتر کشاورزی و توسعه نیافته ترن) هم خیلی زیاده. این نابرابری فقط تو جغرافیا نیست، بلکه تو درآمد مردم هم حسابی خودش رو نشون می ده و فاصله ی بین فقیر و غنی، روز به روز بیشتر میشه. حل این مشکل، نیاز به سیاست های جامع و هدفمند داره.

بهره وری و ضرورت نوآوری

یکی از بزرگترین مشکلاتی که اقتصاد مکزیک باهاش دست و پنجه نرم می کنه، رکود بهره وریه. از سال ۲۰۰۵ تا حالا، بهره وری (یعنی میزان تولید در هر ساعت کار) تو مکزیک عملاً ثابت مونده. این یعنی با اینکه مردم دارن کار می کنن، اما به اندازه ی کافی کارآمد نیستن. برای اینکه مکزیک بتونه واقعاً به یک اقتصاد قدرتمند تبدیل بشه، باید حسابی تو زیرساخت های عمومی، آموزش نیروی کار، و فناوری های جدید سرمایه گذاری کنه. خوشبختانه، تو بخش تولید، بهره وری تو سال ۲۰۲۲ چهار درصد رشد داشته و ۱۰ درصد بالاتر از سطح ۲۰۰۵ قرار گرفته که نشونه خوبیه. سرمایه گذاری تو ماشین آلات و تجهیزات هم حسابی بالا رفته که این خودش می تونه به افزایش بهره وری کمک کنه.

بخش غیررسمی اقتصاد: معضلی بزرگ

مکزیک هم مثل خیلی از کشورهای در حال توسعه، یه بخش غیررسمی بزرگ تو اقتصادش داره. یعنی چی؟ یعنی کلی از مردم تو کارهایی مشغول هستن که نه بیمه دارن، نه مالیات می دن، و نه تحت پوشش قوانین کار هستن. تو مکزیک، ۵۵.۵ درصد جمعیت فعال اقتصادی تو بخش های غیررسمی کار می کنن. این قضیه هم برای کارگرها بده چون حمایتی ندارن، هم برای دولت بده چون ازشون مالیات نمی گیره و هم برای اقتصاد بده چون اطلاعات دقیق ازش نیست و نمی شه روش حساب کرد. حل این مشکل نیاز به اصلاحات تو قوانین کار و مالیات و ایجاد فرصت های شغلی رسمی بیشتر داره.

درآمدها و اصلاحات مالیاتی

همون طور که قبلاً هم گفتیم، درآمدهای مالیاتی مکزیک نسبت به تولید ناخالص داخلیش، تو مقایسه با کشورهای پیشرفته خیلی پایینه. این یعنی دولت پول کافی برای سرمایه گذاری تو زیرساخت ها، آموزش، بهداشت و برنامه های اجتماعی نداره. نوسازی نظام مالیاتی و اصلاح حقوق کار، از جمله نیازهای اساسی مکزیک برای افزایش درآمدهای دولتی و کاهش نابرابری هاست. این ها چالش هایی هستن که دولت مکزیک باید حسابی جدی بگیره و راه حل های اساسی براشون پیدا کنه.

سیاست های مالی و پولی و چشم انداز آینده

هر کشوری برای اینکه اقتصادش رو کنترل کنه، از دو تا ابزار اصلی استفاده می کنه: سیاست مالی (که دست دولته) و سیاست پولی (که دست بانک مرکزیه). مکزیک هم از این قاعده مستثنا نیست و این سیاست ها حسابی روی وضعیت اقتصادیش تاثیر دارن.

سیاست مالی دولت: جیب دولت چقدر پره؟

تو سال های اخیر، مخارج دولت مکزیک حسابی بالا رفته، مخصوصاً برای کالاهای سرمایه ای. تو هفت ماه اول سال، مخارج واقعی دولت ۴.۹ درصد رشد داشته که خیلی بیشتر از میانگین چهار سال اول دولت فعلی بوده. چرا؟ چون دولت کلی پروژه زیربنایی مثل قطار مایا و پالایشگاه دوس بوکاس رو در دست اجرا داره. علاوه بر این، هزینه های اجتماعی مثل حقوق بازنشستگی سالمندان، بورسیه دانشجویان و سایر برنامه های اجتماعی هم حسابی افزایش پیدا کرده که همه این ها روی مصرف مردم تاثیر مثبتی دارن.

اما خب، افزایش مخارج همیشه هم بدون هزینه نیست. هزینه های خدمات بدهی هم بالا رفته، یعنی دولت مجبور شده پول بیشتری رو برای پرداخت بهره بدهی هاش خرج کنه. با اینکه درآمدهای مالیاتی همگام با رشد اقتصاد زیاد شده، اما دولت قصد داره تو سال ۲۰۲۴، یعنی سال انتخابات ریاست جمهوری، پول بیشتری خرج کنه. پیش بینی میشه که هزینه های عمومی ۷.۸ درصد رشد واقعی داشته باشن، در حالی که درآمدهای عمومی فقط ۰.۸ درصد افزایش پیدا می کنن. این یعنی دولت با کسری بودجه ای معادل ۱.۲ درصد تولید ناخالص داخلی مواجه میشه که بزرگترین کسری از سال ۱۹۹۰ تا حالا هست! در نتیجه، نسبت بدهی عمومی به تولید ناخالص داخلی هم بالاتر میره. با این حال، افزایش هزینه های بازنشستگی و یارانه ها می تونه تاثیر مثبتی روی مصرف مردم داشته باشه.

سیاست پولی و نرخ بهره: بانک مرکزی چه می گوید؟

بانک مرکزی مکزیک (Banxico) تو کنترل نرخ بهره و تورم حسابی دقت به خرج داده. نرخ بهره تو مکزیک از ۴ درصد تو سال ۲۰۲۱ به ۱۱.۲۵ درصد رسیده، اما بانک مرکزی برای ششمین ماه متوالی نرخ بهره رو ثابت نگه داشته، با اینکه تورم رو به کاهش بوده. پیش بینی میشه که بانک مرکزی مکزیک زودتر از فدرال رزرو آمریکا، نرخ بهره رو کاهش بده. این قضیه می تونه روی ارزش پزو، پول ملی مکزیک، تاثیر بذاره.

چشم انداز پزو و نوسانات ارز

ارزش پزو مکزیک تو سال های اخیر حسابی قوی بوده و این خودش به کاهش بدهی خارجی کشور کمک کرده. اما با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری در ژوئن ۲۰۲۴، پیش بینی میشه که نوسانات بازار ارز زیاد بشه و ارزش پزو کم کم کاهش پیدا کنه. این کاهش ارزش می تونه روی تجارت، حواله ها و جریان های گردشگری تاثیر بذاره. این یعنی باید حسابی حواسمون به نوسانات پزو باشه.

تجارت خارجی و بخش های کلیدی اقتصادی

اقتصاد مکزیک، مثل یک کارخانه بزرگ، بر پایه تولید و مونتاژ استوار شده. این کشور کالاهای واسطه ای رو وارد می کنه، اونا رو به محصولات نهایی تبدیل می کنه و بعد هم بیشترشون رو صادر می کنه. این مدل تجارت، نقش مهمی در اقتصاد مکزیک داره.

ساختار تجارت مکزیک: مونتاژ و صادرات

همون طور که گفتیم، مکزیک یه کشور تولیدکننده و مونتاژکننده مجدد هست. یعنی چی؟ یعنی مثلاً قطعات خودرو رو از کشورهای دیگه وارد می کنه، اینجا سوار می کنه و بعد ماشین تکمیل شده رو صادر می کنه. تو هفت ماه اول سال ۲۰۲۳، واردات کالاهای سرمایه ای ۲۲ درصد و واردات کالاهای مصرفی غیرنفتی ۲۰ درصد رشد داشته. صادرات تولیدی مکزیک تقریباً ۹۰ درصد کل صادراتش رو تشکیل می ده، در حالی که واردات کالاهای واسطه ای غیرنفتی ۷۰ درصد کل وارداتش رو تشکیل می ده. خبر خوب اینکه کسری تجاری انباشته مکزیک تو ۱۲ ماه گذشته حسابی بهتر شده و از ۲۸.۱ میلیارد دلار به ۱۵ میلیارد دلار رسیده.

یکی از دلایل این بهبود، کاهش کمبود ریزتراشه ها و قطعات خودرو بوده که باعث شده تولید و صادرات خودرو دوباره جون بگیره. صنعت خودرو تو مکزیک حرف اول رو می زنه و کلی شغل و درآمد برای کشور ایجاد کرده. با عادی شدن وضعیت تامین قطعات، صادرات خودرو هم حسابی رشد کرده و این خودش خبر خیلی خوبیه برای اقتصاد مکزیک.

صنایع مهم مکزیک: از خودرو تا نفت

مکزیک فقط صنعت خودرو نداره. بخش های دیگه هم تو اقتصادش حسابی مهم هستن:

1. صنعت خودرو: همون طور که گفتیم، این صنعت موتور محرک صادرات مکزیکه و با رفع مشکل کمبود ریزتراشه ها، دوباره جون گرفته.
2. بخش نفت و پتروشیمی: مکزیک ذخایر نفتی زیادی داره و پروژه هایی مثل پالایشگاه دوس بوکاس نشون می ده که دولت قصد داره تو این بخش هم سرمایه گذاری های بزرگی انجام بده.
3. بخش خدمات: این بخش هم نقش مهمی تو تولید ناخالص داخلی مکزیک داره و شامل گردشگری، مالی و سایر خدمات میشه.

در کل، مکزیک با یک ساختار تجاری قوی و صنایع مهمی مثل خودرو و نفت، خودش رو به عنوان یک بازیگر کلیدی تو صحنه اقتصاد جهانی مطرح کرده.

جمع بندی: لحظه مکزیکی و گام های پیش رو

مکزیک، بعد از اینکه تو دوران همه گیری کووید-۱۹ حسابی عقب افتاد و از نظر بهبود، رتبه دوازدهم رو بین ۱۶ کشور آمریکای لاتین کسب کرد، بالاخره داره جبران می کنه. حالا این کشور تو یک موقعیت منحصربه فرد قرار گرفته تا بتونه این روند رشد رو ادامه بده، سرمایه گذاری های بیشتری جذب کنه، بهره وری رو بالا ببره و درآمد و اشتغال رو به صورت پایدار افزایش بده.

اما خب، این فرصت های بزرگ بدون چالش هم نیستن. مکزیک برای اینکه بتونه از تمام پتانسیلش استفاده کنه و به قول معروف، به «لحظه مکزیکی» واقعی برسه، باید حسابی تو زیرساخت های عمومی سرمایه گذاری کنه. منظورم چیه؟ یعنی باید پول بیشتری رو خرج بهبود جاده ها، بنادر، سیستم های آب و فاضلاب، و حتی اینترنت و زیرساخت های دیجیتال بکنه. علاوه بر این، سرمایه در گردش و فناوری های جدید هم حرف اول رو می زنن. باید شرکت ها و صنایع رو تشویق کرد که از تکنولوژی های روز دنیا استفاده کنن و کارآمدتر بشن. سیاست های عمومی هم نیاز به اصلاح دارن تا فضای کسب وکار بهتر بشه و سرمایه گذارهای بیشتری جذب بشن.

حالا که انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۴ هم نزدیکه، خیلی مهمه که دولت جدیدی که روی کار میاد، برنامه ها و پیشنهادهای جدیدی برای حرکت واقعی به سمت این «لحظه مکزیکی» داشته باشه. این یعنی باید سیاست هایی رو در پیش بگیره که به کاهش نابرابری ها، افزایش بهره وری، جذب سرمایه گذاری های بیشتر و بهبود کیفیت زندگی مردم کمک کنه. فقط با یک رویکرد جامع و بلندمدت میشه این فرصت های طلایی رو به واقعیت تبدیل کرد و مکزیک رو به جایگاهی که لیاقتش رو داره، رسوند.