حمله به منابع طبیعی به بهانه تفریح و ورزش با طعم سیب!

اوقات فراغت، تفریح و ورزش برای هر ملت و جامعه ای مهم است اما نه آنقدر که به اسم آن محیط زندگی انسان ها تخریب و به عوامل تعیین کننده کیفیت زیست مردم آسیب وارد شود.

 به گزارش قدم آخر، به نقل از تابناک،« جنگل های ما و مراتع ما، هم ریه های تنفّسی شهرها و محیط های زندگی اند، هم نگهبان خاکند؛ اجازه ندهید به این ها دست درازی بشود؛ بخشهای مختلف کشور که مسیولیّتی در این زمینه دارند، از منابع طبیعی گرفته تا محیط زیست تا بقیّه ی دستگاه ها ، از شهربازی درست کردن و جذب گردشگر و هتل داری و مانند اینها بگیرید تا مدرسه علمیّه و حوزه ی علمیّه؛ همه ی اینها بهانه هایی می شوند و شده تاکنون – که تعرّض بشود؛ به جنگل ها و محیط زیست ». مقام معظم رهبری – 17 اسفند 93 در دیدار با مسوولان و فعالان محیط زیست 

اوقات فراغت، تفریح و ورزش برای هر ملت و جامعه ای مهم است اما نه آنقدر که به اسم آن محیط زندگی انسان ها تخریب و به عوامل تعیین کننده کیفیت زیست مردم آسیب وارد شود.

با وجود حساسیتی که شخص اول کشور نسبت به نگهداری منابع طبیعی داشته و دارد، متاسفانه در سال های اخیر دست درازی به این منابع به بهانه های مختلف شدت یافته و هرچند برخوردهای قضایی و قانونی خوبی هم صورت گرفته است اما گویا نه تنها بازدارنده نبوده بلکه هر روز شاهد بروز گونه ای جدید از تصرف و تخریب طبیعت کشور و جنگل خواری و کوه خواری با استفاده از رانت و دور زدن قانون هستیم. 

رهبر انقلاب حتی بهانه ساخت حوزه علمیه را هم برای تخریب منابع طبیعی وارد ندانسته است چه رسد به توجیه ساخت فضای ورزشی ، تفریحی و توریستی…

یکی از این پرونده ها ، به پروژه ای تحت عنوان «سیب لند» برمی گردد که بنابر گزارش سایت دیده بان ایران؛ پرونده ای شامل موارد و شایبه های عجیب زمین خواری و کوه خواری است و مجری و متولی آن شرکتی به نام سرمایه گذاری عقیق پارسیان است؛ شرکتی کاملاً خصوصی و متعلق به خانواده جوادزاده که بنابر روایت ها طی یک دهه گذشته 530 هکتار از بکرترین اراضی ملی و جنگلی این مرز و بوم که رستنگاه بیش از 300 گونه گیاهی است، را به بهانه ساخت فضای ورزش و تفریح و بازی تصاحب کرده است. 

 در سال 1385 عوامل این شرکت، با عنوان جذاب ایجاد یک دهکده تفریحی در 90 کیلومتری شمال شرق تهران ، تبدیل جنگل های ملی منطقه امین آباد فیروزکوه به اراضی خصوصی را آغاز کردند. این منطقه بکر و مرتفع که در رشته کوه های البرز واقع شده، طبق ادعای اهالی و فعالان محیط زیست، یکی از چهار منطقه جهان است که پاک ترین و سالم ترین هوای روی کره خاکی را از جنبه ذرات معلق موجود در هوا دارد و مدت ها قبل از شروع پروژه «سیب لند» از سوی سازمان های متولی محیط زیست ایران به عنوان ذخیره گاه ژنتیکی گونه کمیاب و نادر درختان «ارس» رسماً منطقه حفاظت شده اعلام گردید.

  با شروع پروژه «سیب لند» این منطقه مورد تخریب مستقیم و غیر مستقیم پروژه از جمله اثرات ناشی از عملیات عمرانی و هجوم خیل گردشگران که عمدتاً طبقه اعیان و خواص هستند، قرار می گیرد. این اتفاق، انطباقی بی سابقه و بسیار نزدیک به تعابیر مقام معظم رهبری داشته که از آن به کوه خواری تعبیر نموده بودند:« نباید عده ای با استفاده از نفوذ در دستگاه ها و اشخاص ذی ربط یک ثروت ملی را تبدیل به ثروت شخصی کنند که این امر بسیار رنج آور است و از زمین خواری به کوهخواری تبدیل شده است». 

عملیات عمرانی و اجرایی پروژه «سیب لند» در حالی در سال 85 آغاز شده است که مجوز غیر اصولی و به شدت مشکوک به رانت آن 7 سال بعد یعنی در سال 1392 به صورت مشروط در سه فاز و در سه سایت به وسعت 65 و 167 و 334 هکتار گرفته شد. از سال 1394 با پیگیری انجمن ها و دوستداران محیط زیست و مالکان بومی برخی از اراضی منطقه امین آباد فیروزکوه و با ورود دادستان وقت تهران به موضوع، در تیر ماه 1397 و طی صدور قرار، حکم توقف پروژه«سیب لند» صادر و ساخت و ساز متوقف شد.

بعداز آن شنیده شد که برخی سهامداران و مدیرعامل شرکت عقیق پارسیان جلب و از سوی نهادهای قوه قضایی مورد پیگرد قانونی قرار گرفتند. در این راستا  سازمان های دولتی برای اجرای این پروژه 24 شرط در نظر گرفته بودند که شرط 24 این بود که بایستی 23 شرط قبلی در خصوص عدم تخریب محیط زیست از طرف شرکت مذکور رعایت شود در غیر این صورت شرکت عقیق پارسیان خلع ید می گردد. حال اولین سوالی که به ذهن خطور می کند این است که خانواده مذکور چگونه توانسته در عین موانع جدی و مخالفان سرسخت، کارش را پیش ببرد؟ مجوز غیر اصولی و شبهه دار تاسیس دهکده چند صد هکتاری «سیب لند» در اراضی ملی و محافظت شده را با چه روابط و توانایی هایی دریافت و عملیات اجرایی را کلید زدند؟

سوال دوم این است که چگونه توانسته است با عدم رعایت شروط 24گانه محیط زیستی و پس از توقف چند ساله عملیات اجرایی پروژه «سیب لند» که با حکم قضایی صورت گرفته بود مجدداً در سال 1399 آن را فعال کرده و کوه خواری در منطقه فیروزکوه را از سر بگیرد و در سال 1400 آن را افتتاح و کاسبی زیان زای خود را دنبال کند؟

 پاسخ در سابقه سهامداران شرکت جستجو شد و به نوشته دیده بان ایران به نام وحید جوادزاده سهامدار و مدیرعامل از قبل از شروع پروژه «سیب لند» رسیدند که طبق شنیده ها از بستگان محمود احمدی بیغش نماینده شازند در دوره هشتم و یازدهم مجلس شورای اسلامی است. در مجلس، احمدی بیغش یکی از نمایندگان مخالف دولت وقت بود و به شدت انتقاد می کرد، اما در همان مقطع زمانی، مجوز احداث پروژه چند صد هکتاری «سیب لند» در منطقه زیست محیطی و ملی جنگل ارس فیروزکوه از سوی هییت دولت و سازمان محیط زیست همان دولت صادر شد. بلایی که گریبان کشور را در زمینه های مختلف امروز گرفته و راه علاج آن ، قطعا چشم بستن و ندیدن این آفت بزرگ نیست. هر کسی در هر جایگاهی باید مطیع قانون و امر قضا باشد به خصوص قانونگذاران که چشم ملت به آنهاست.

قاسم جوادزاده که نماینده شرکت عقیق پارسیان و ذینفع در پروژه «سیب لند» بوده، در سال 1387 به سمت فرماندار شازند و در سال 1388 به عنوان مشاور عالی استاندار مرکزی رسیده است. 

اما اقدامات ناصواب و خلاف مصالح ملی احمدی بیغش به عنوان نماینده مردم در خانه ملت، به همین جا ختم نمی شود.

آیا این اتفاقی است که با شروع دوره نمایندگی این چهره در سال 1399 به فاصله چند روز از آغاز به کار در مجلس یازدهم پروژه متوقف شده «سیب لند» پس از دو سال توقف مجدداً برای خانواده جوادزاده فعال شده است؟ آیا این رخداد باز کردن دست یک خانواده برای بهره برداری از صدها هکتار اراضی ملی برخلاف منافع زیست محیطی کشور نیست تا با گذشت زمان این اراضی بکر ملی تحت عنوان دهکده گردشگری و ورزشی و شهربازی، به تصرف شخصی درآید؟

 بررسی شواهد حاکی از آن است در حالی که بخش قابل توجهی از مردم نجیب شهر شازند در فقر به سر برده و با بیکاری دست و پنجه نرم می کنند، چنین سفره چند صد هکتاری از اراضی ملی پهن شود و پروژه ای که به شدت مشکوک به ویژه خواری است، در سکوت مسوولین پیش برود.

هیچکس پاسخگوی این ابهام بزرگ نیست و نهادهای بازرسی و نظارتی کشور ، به نحوی که باید هنوز به این موضوع ورود نکرده اند تا با استفاده از ابزارها و قابلیت های قانونی، راه دخل و تصرف در منابع طبیعی را برای سوء استفاده کنندگان ببندند.

پایان خبر قدم آخر