فصل دوم سریال «طوبی» با بازیگران جدید

فیلمنامه نویس سریال «طوبی» گفت: قاعدتاً باید فصل اول یک مجموعه مورد اقبال قرار بگیرد تا یک مجموعه ادامه داشته باشد.

سید حسین امیرجهانی فیلمنامه نویس سریال «طوبی» در واکنش به صحبت های پیمان جبلی رئیس رسانه ملی مبنی بر اینکه صحبت هایی درباره ساخت فصل دوم سریال شده که باید اطلاعات دقیق را از همکارانم در سیما فیلم بگیرید گفت: ساخت فصل دوم یک سریال نیازمند چارچوب هایی است. قاعدتاً باید فصل اول مجموعه مورد اقبال مخاطب واقع شود تا یک مجموعه ادامه داشته باشد. مسئله دیگر به تصمیم مدیران سازمان صداوسیما بر می گردد که آیا خواهان ساخت فصل دیگر سریال هستند یا نه. در مورد مساله اول از آنجایی که اسم امام حسین (ع) در سریال «طوبی» بود لطف حضرت بود که کار مورد اقبال مردم واقع شد. 

امیرجهانی در پاسخ به این سوال که آیا ادامه دار بودن یک سریال بعد از اتمام پروژه صورت می گیرد توضیح داد: در همه جای دنیا به این شکل است که ابتدا فصل اول ساخته می شود و اگر مورد اقبال مخاطبان قرار گرفت ادامه پیدا می کند. با این حال نویسندگان پایان فصل اول را طوری پیش می برند که امکان ادامه آن وجود داشته باشد. ما شاهد سریال های متعددی در دنیا بوده ایم که از فصل اول استقبال نشده و کمپانی سفارش دهنده ادامه ساخت آن را منتفی کرده است. در مورد ساخت فصل دوم سریال «طوبی» نیز وقتی اقدام به نگارش خواهم کرد که مطمئنم شوم صاحب قصه ای جذاب و پر کشش هستم تا به برند سریال «طوبی» لطمه نخورده و احترام مخاطب نیز حفظ شود.

فیلمنامه نویس سریال «طوبی» با بیان اینکه من برای سریال «طوبی» حدود ۹۰۰ صفحه سیناپس نوشته بودم و اگر تمام آن ها کار می شد سریال حدوداً به ۱۰۰ قسمت می رسید توضیح داد: از آنجا که قرار بود به پخش محرم و صفر امسال برسیم از خیلی از فصول داستان صرف نظر کردیم تا اگر قرار بود فصل دوم در کار باشد قصه ها و موقعیت ها از قبل مشخص باشد. 

وی در پاسخ به این سوال که در برخی از قسمت های سریال پرش های زمانی و فراز و فرود هایی احساس می شد که شاید برخی فکر کنند نویسنده قصه کم آورده بود گفت: آنقدر قصه داشتیم که مجبور شدم بخش زیادی از آن را کنار بگذارم تا بتوانیم در ۵۴ قسمت سریال را جمع کنیم. اما دلیل این پرش های زمانی در برخی قسمت ها این است که فیلمنامه سریال «طوبی» ساختار مدرنی داشت و من از همان قسمت اول فیلمنامه را غیر خطی نوشتم. یعنی قصه از سال ۱۳۸۲ و با این سکانس آغاز می شد که زنی از عراق به ایران برگشته و ما نمی دانیم چه اتفاقی در عراق افتاده است و بعد آرام آرام قصه به گذشته می رفت و نهایتاً از قسمت ده به بعد بیشتر در زمان گذشته می ماندیم و هرجایی که نیاز به پرش زمانی بود به زمان حال بازمی گشتیم تا با این رفت و برگشت ها پرش ها محسوس نباشد. اما نهایتا بخاطر رسیدن به آنتن پخش روی میز تدوین مجبور شدیم قصه غیرخطی را به ساختار خطی تبدیل کنیم که این به چند قسمت ابتدایی و چند قسمت پایانی لطمه زد.

امیرجهانی که سابقه نگارش سریال «سرجوخه» را در کارنامه خود دارد با بیان اینکه سریال «طوبی» نه تن ها برداشت آزاد از کتاب «اربعین طوبی» نبود بلکه فقط الهامی از آن کتاب بود گفت: در کتاب «اربعین طوبی» شخصی به نام عبدالله که صاحب یک زن و دو بچه است از عراق به ایران می آید. در ایران یک دختری به نام طوبی که پدرش کشته شده با عبدالله ازدواج می کند و بعد هر دوی آن ها راهی عراق می شوند. به محض رسیدن در عراق زنی عراقی به اسم آنیه که همسر عبدالله است و از او دو بچه دارد طوبی را کتک مفصل می زند و تا آخر داستان این کتک خوردن ها ادامه دارد. در قسمتی از رمان نیز طوبی بچه اش را گم می کند. آنچه ما در سریال «طوبی» حفظ کردیم گم کردن بچه طوبی و ازدواج یک دختر ایرانی با پسر عراقی است؛ بنابراین بیش از نود درصد سریال «طوبی» بر اساس خلاقیت شخصی و یا بر مبنای اتفاقات واقعی نوشته شده که در پژوهش ها به آن رسیده ام. 

این فیلمنامه نویس ادامه داد: قطعا مخاطب ایرانی از فخرالدینی که با وجود همسر و دو بچه با دختری که هم سن و سال پسرش است ازدواج کرده متنفر می شود. همینطور از طوبایی که وارد زندگی یک زن که دو بچه دار شده است. چون در فرهنگ جامعه ما این مسئله پذیرفته نشده است. مخاطب از آنیه ای هم که دختر بی کسی مثل طوبی را کتک می زد متنفر می شد؛ بنابراین از همان ابتدای نگارش موقعیت داستانی شخصیت پردازی و روابط بین شخصیت ها به صورت کامل تغییر کرد. البته این به معنای ارزش گذاری بین سریال و کتاب نیست. به هر جهت فضای ادبیات داستانی و ادبیات دراماتیک فرق می کند. از آنجایی که سریال مخاطب عام و چند ده میلیونی دارد باید مناسبات فرهنگی و اجتماعی را حفظ کرد.

از همین جهت و به خاطر اینکه نگاه مان به پخش سریال «طوبی» در جهان عرب نیز هست شخصیت آنیه نیز تغییر کرد. اکثر شخصیت های حاضر در سریال نیز اصلا در کتاب وجود ندارند؛ بنابراین بین سریال «طوبی» و کتاب فاصله بسیار زیادی وجود دارد و من به مخاطبین پیشنهاد می کنم کتاب را نیز بخوانند.