از اسکن اثر انگشت در فرودگاه ها هیچ خبری نیست!

شاید شما هم شنیدید که دیگه خبری از اسکن اثر انگشت در فرودگاه ها نیست، یا شاید با خودتون فکر می کنید این فناوری کاملاً از رده خارج شده. راستش رو بخواین، این تصور هم درسته و هم نه! اسکن اثر انگشت، اونطور که قبلاً رایج بود، کم رنگ تر شده ولی کاملاً حذف نشده. در واقع، این فناوری در حال تکامل و جایگزینی با روش های مدرن تر و بدون تماس بیومتریک هستش که هدفشون، یه سفر راحت تر و امن تر برای ما مسافرهاست.

بیایید اینطور بگیم که دنیای سفر و تکنولوژی هایش، عین خود زندگی، همیشه در حال تغییره. فرودگاه ها هم از این قاعده مستثنی نیستند. احراز هویت مسافران، همیشه یکی از مهم ترین و حساس ترین بخش های سفر بوده. از چک کردن دستی پاسپورت ها و ویزاها تا استفاده از پیشرفته ترین فناوری های بیومتریک، همه و همه برای اینه که هم امنیت حفظ بشه و هم ما مسافرها، حسابی معطل نشیم و تجربه ی سفر بهتری داشته باشیم.

این مقاله قراره بهتون نشون بده که چرا فرودگاه ها اصلاً به سمت احراز هویت بیومتریک رفتن، چه بلایی سر اسکن اثر انگشت اومده، و چه فناوری های جدیدی مثل سیستم های تشخیص چهره در فرودگاه دارن جای اون رو می گیرن. همچنین، درباره چالش های حریم خصوصی و امنیت داده ها هم حرف می زنیم و در نهایت یه نگاهی به آینده سفر هوایی خواهیم داشت. پس اگه اهل سفرید یا به تکنولوژی های جدید علاقه مندید، تا آخر این مطلب با ما همراه باشید.

چرا فرودگاه ها به احراز هویت بیومتریک روی آوردند؟

همینطور که می دونید، تعداد مسافرها توی فرودگاه ها هر روز بیشتر و بیشتر میشه. صف های طولانی و انتظار کشیدن های خسته کننده، حسابی از حوصله آدم کم می کنه. گذشته از این، مسئله امنیت هم هست. با روش های سنتی احراز هویت مثل چک کردن پاسپورت و ویزا، امکان جعل هویت همیشه وجود داشته. فرودگاه ها و ایرلاین ها دنبال راهی بودن که هم سرعت رو بالا ببرن و هم امنیت رو بیشتر کنن، تا همه چیز عین ساعت کار کنه و تجربه سفر ما مسافرها رو راحت تر و دلپذیرتر کنن.

روش های قدیمی، کلی محدودیت داشتن. یک مسئول کنترل گذرنامه باید تک تک مدارک رو با دقت بررسی می کرد که خب، وقت گیر بود. ضمن اینکه، چشم های آدمیزاد ممکنه خطا کنه. اما فناوری های بیومتریک اومدن تا این مشکلات رو حل کنن. این سیستم ها می تونن هویت افراد رو با ویژگی های فیزیکی یا رفتاری منحصر به فردشون مثل اثر انگشت، چهره، یا عنبیه چشم شناسایی کنن. اینجوری، هم سرعت خیلی میره بالا و هم خطای انسانی به حداقل می رسه.

یکی از اهداف اصلی این تغییر، این بود که سفر کردن برای همه، یک تجربه «روان» و «بدون توقف» بشه. یعنی شما از لحظه ای که پاتون رو توی فرودگاه می ذارید تا وقتی که سوار هواپیما میشید، کمترین اصطکاک و وقفه رو داشته باشید. به جای اینکه هی کیف و مدارک رو دربیارید و نشون بدید، سیستم خودش هویت شما رو تشخیص بده و اجازه عبور بده. این رویای سفر بدون تماس (Contactless Travel) هستش که کم کم داره به واقعیت تبدیل میشه.

اسکن اثر انگشت در فرودگاه ها: از کاربرد تا تکامل

اثر انگشت، سال هاست که یکی از روش های اصلی شناسایی هویت بوده، نه فقط توی فیلم های پلیسی، بلکه توی دنیای واقعی هم. توی فرودگاه ها هم از قدیم الایام، اسکن اثر انگشت برای کنترل مرزی، یا گاهی برای دسترسی به بخش های خاصی مثل سالن های VIP استفاده می شد. شاید خودتون هم تجربه کرده باشید که توی بعضی کشورها، موقع ورود یا خروج، ازتون خواستن انگشتتون رو روی اسکنر بذارید. این روش به خاطر دقت و منحصربه فرد بودنش، خیلی قابل اعتماد بود.

تاریخچه کوتاه استفاده از اثر انگشت در فرودگاه ها

تا همین چند سال پیش، اثر انگشت یکی از ستون های اصلی سیستم های بیومتریک توی فرودگاه ها به حساب می اومد. خصوصاً توی کشورهایی که حجم بالایی از مسافر رو جابه جا می کردن و نیاز به سرعت و امنیت بیشتری داشتن، این تکنولوژی خیلی کاربرد داشت. مثلاً برای اتباع بعضی کشورها، ورود به کشور از طریق گیت های احراز هویت بیومتریک فرودگاه با اثر انگشت، سریع تر و راحت تر بود.

دوران کرونا و تأثیر آن

ولی بعد از سال ۲۰۲۰ و با همه گیر شدن ویروس کرونا، قضیه فرق کرد. یهو نگرانی های بهداشتی، حرف اول رو می زد. تماس فیزیکی، مخصوصاً با سطوحی که آدم های زیادی لمسش می کنن، حسابی خطرناک شد. همین شد که استفاده از اسکنرهای اثر انگشت که نیاز به تماس مستقیم داشتن، توی خیلی از فرودگاه ها کمتر شد، یا حتی به صورت موقت کلاً کنار گذاشته شد. ایرلاین ها و فرودگاه ها به سرعت به سمت راهکارهای «بدون تماس» رفتن تا هم سلامت مسافرا حفظ بشه و هم پروتکل های بهداشتی رعایت بشه.

شاید همین تغییر و تحولات بود که این فکر رو تو ذهن خیلی ها به وجود آورد که «از اسکن اثر انگشت در فرودگاه ها هیچ خبری نیست!». البته که این جمله، یکم اغراق آمیزه. چون هنوزم تو بعضی مناطق خاص، مثل کنترل مرزی بعضی کشورها، یا برای دسترسی به مناطق فوق امنیتی، ممکنه با اسکن اثر انگشت مواجه بشید. اما خب، راستش رو بخواین، استفاده ازش به عنوان روش اصلی احراز هویت، خیلی کمتر شده.

وضعیت فعلی اسکن اثر انگشت و دلایل جایگزینی

امروزه، اسکن اثر انگشت به عنوان یک روش ثانویه یا در موارد خاص استفاده میشه. دلایل این کاهش استفاده هم فقط کرونا نبوده:

• سرعت کمتر: خب، هر چقدر هم که سریع باشه، گذاشتن انگشت روی سنسور و منتظر موندن برای پردازش، از تشخیص چهره که فقط با رد شدن از جلوی دوربین انجام میشه، کُندتره.
• نیاز به تماس فیزیکی: همینطور که گفتیم، نگرانی های بهداشتی خصوصاً بعد از کرونا، باعث شده همه دنبال روش های بدون تماس باشن.
• چالش های فنی: پوست خشک، کثیف، یا آسیب دیده می تونه باعث بشه اسکن اثر انگشت با خطا مواجه بشه و آدم رو حسابی معطل کنه.

این چالش ها باعث شد که فرودگاه ها دنبال یه راهکار جدید و بهتر بگردن و اینجاست که پای تکنولوژی تشخیص چهره به میون میاد.

دوران کرونا، کاتالیزوری بود برای شتاب گرفتن روند کنار گذاشتن اسکنرهای اثر انگشت تماسی به نفع سیستم های بیومتریک «بدون تماس» که از قبل هم زمزمه هایش به گوش می رسید.

ظهور عصر تشخیص چهره: انقلاب بدون تماس در فرودگاه ها

خب، اگه اسکن اثر انگشت داره کم کم بازنشسته میشه، پس چی جای اون رو می گیره؟ جواب خیلی واضحه: سیستم های تشخیص چهره در فرودگاه. این فناوری حسابی کولاک کرده و داره خیلی از کارها رو توی فرودگاه ها دگرگون می کنه. فکرشو بکنید، دیگه لازم نیست بایستید، انگشتتون رو روی چیزی بذارید، یا حتی پاسپورتتون رو از توی کیفتون دربیارید. فقط کافیه از جلوی یه دوربین رد بشید و تمام! هویت شما احراز میشه و می تونید برید.

معرفی فناوری تشخیص چهره و مزایای کلیدی

تشخیص چهره، همونطور که از اسمش پیداست، با تحلیل ویژگی های منحصر به فرد صورت شما، هویتتون رو شناسایی می کنه. این ویژگی ها شامل فاصله چشم ها، شکل بینی، خط فک و کلی جزئیات ریز دیگه میشه که برای هر آدم، دقیقاً مثل اثر انگشت، فرق می کنه. مزایای این سیستم ها واقعاً چشمگیره:

• سرعت فوق العاده بالا: دیگه خبری از صف های طولانی نیست. عبور از گیت ها در کسری از ثانیه انجام میشه.
• بدون نیاز به توقف یا تماس: همونطور که گفتیم، این روش کاملاً بدون تماسه و این برای رعایت بهداشت توی دوران پساکرونا (و هر زمان دیگه) عالیه.
• تجربه کاربری راحت: شما فقط راه میرید و سیستم کار خودش رو می کنه. حس می کنید دارید توی یه فیلم علمی تخیلی بازی می کنید!
• افزایش امنیت: تشخیص چهره پیشرفته، می تونه تفاوت های ظریف رو تشخیص بده و جلوی جعل هویت رو بگیره.

نحوه عملکرد: از ثبت نام اولیه تا عبور از گیت ها

شاید بپرسید این سیستم چطوری کار می کنه؟ معمولاً دو روش وجود داره:

1. ثبت نام اولیه (Enrollment): توی بعضی فرودگاه ها یا ایرلاین ها، شما می تونید قبل از سفر یا حتی توی خونه، با استفاده از اپلیکیشن یا وبسایت، تصویر چهره تون رو همراه با اطلاعات پاسپورتتون ثبت کنید. این اطلاعات توی یه دیتابیس امن ذخیره میشه.
2. مقایسه در لحظه: وقتی به فرودگاه می رسید، دوربین های هوشمند، چهره شما رو اسکن می کنن و با اطلاعاتی که قبلاً ثبت کردید (یا حتی با تصویر روی پاسپورت یا ویزای دیجیتال شما) مقایسه می کنن. اگه مطابقت وجود داشت، گیت باز میشه و شما رد میشید.

این سیستم حتی می تونه با اطلاعات پرواز شما هم ترکیب بشه. مثلاً موقع سوار شدن به هواپیما، به جای نشون دادن کارت پرواز، فقط چهره تون رو اسکن می کنن و سیستم خودش می دونه که شما مسافر کدوم پرواز هستید و صندلیتون چنده.

نمونه های جهانی و فرودگاه های پیشرو

خیلی از فرودگاه های بزرگ و پیشرفته دنیا، حسابی روی این تکنولوژی سرمایه گذاری کردن. فرودگاه هایی مثل دبی، سنگاپور، یا فرودگاه های بزرگی توی آمریکا و اروپا، سال هاست که دارن از تشخیص چهره استفاده می کنن. مثلاً توی فرودگاه بین المللی دبی، خیلی از گیت های کنترل گذرنامه و حتی گیت های سوار شدن به هواپیما، با سیستم های تشخیص چهره کار می کنن. اینجوری مسافرها خیلی سریع تر می تونن کارهاشون رو انجام بدن و به پروازشون برسن.

همینطور توی فرودگاه چانگی سنگاپور، این فناوری حسابی گسترده شده و به هوشمندسازی فرودگاه ها کمک زیادی کرده. این فرودگاه ها، با استفاده از تشخیص چهره، تونستن صف ها رو به شکل چشمگیری کاهش بدن و استرس مسافرها رو کمتر کنن. خلاصه که عصر تشخیص چهره شروع شده و به نظر میرسه که قراره آینده سفر هوایی رو حسابی تغییر بده.

فراتر از چهره و اثر انگشت: نگاهی به سایر فناوری های بیومتریک در فرودگاه

دنیا فقط محدود به اثر انگشت و چهره نیست! تکنولوژی احراز هویت بیومتریک فرودگاه روز به روز پیشرفته تر میشه و هر بار یه راه حل جدید برای سریع تر و امن تر کردن سفر ارائه میده. شاید باورتون نشه، اما به جز تشخیص چهره، فناوری های دیگه ای هم هستن که دارن توی فرودگاه ها جای خودشون رو پیدا می کنن یا قراره در آینده نزدیک حسابی روی کار بیان.

اسکن عنبیه (Iris Scanning): دقت بی نهایت!

فکر می کنید از تشخیص چهره هم دقیق تر میشه؟ بله، اسکن عنبیه چشم در فرودگاه دقیقاً همینه. عنبیه چشم، یعنی همون قسمت رنگی چشم، الگوهای فوق العاده پیچیده و منحصر به فردی داره که حتی از اثر انگشت هم دقیق تره. این الگوها توی طول عمر آدم تغییر نمی کنن و احتمال اینکه دو نفر عنبیه یکسان داشته باشن، عملاً صفره.

• دقت و امنیت فوق العاده: به خاطر پیچیدگی الگوهای عنبیه، این روش امن ترین شیوه بیومتریک شناخته میشه.
• کاربردها: این فناوری معمولاً برای موارد خیلی حساس یا برای شهروندان خاصی که توی برنامه های سفر سریع ثبت نام کردن، استفاده میشه. مثلاً توی بعضی کشورها، شهروندهای خودشون می تونن با اسکن عنبیه از گیت های ویژه عبور کنن.
• محدودیت ها: البته اسکن عنبیه هم چالش های خودش رو داره. نیاز به تجهیزات خاص و دقیق تر داره و خب، بعضی از مسافرها هم ممکنه حس خوبی به اسکن چشم هاشون نداشته باشن. اما خب، به خاطر امنیتی که فراهم می کنه، جایگاه خودش رو داره.

تکنولوژی های نوظهور و نقش آن ها در سفر یکپارچه

فناوری اینجا متوقف نمیشه! دانشمندها و مهندس ها دائم دارن روی روش های جدید کار می کنن تا آینده احراز هویت مسافران رو هرچه بیشتر پیشرفته کنن. بعضی از این تکنولوژی ها که شاید کمتر اسمشون رو شنیده باشید، عبارتند از:

• تشخیص رگ کف دست (Palm Vein Recognition): الگوی رگ های خونی زیر پوست کف دست هر کس هم منحصر به فرده و میشه از اون برای احراز هویت استفاده کرد. این روش هم بدون تماس و خیلی امنه.
• تشخیص صدا (Voice Recognition): هر آدم صدای منحصر به فرد خودش رو داره. اگهچه توی فرودگاه شلوغ، پیاده کردنش یکم سخته، اما برای سرویس های شخصی سازی شده یا تماس های اضطراری میتونه کاربرد داشته باشه.

هدف از همه این پیشرفت ها، ساختن یه «سفر یکپارچه» و «تجربه فرودگاهی بدون اصطکاک» هستش. یعنی همه چیز به قدری هوشمند و هماهنگ پیش بره که شما حتی متوجه مراحل احراز هویت نشید و فقط از سفرتون لذت ببرید. این همون چیزیه که ما رو به سمت هوشمندسازی فرودگاه ها و سفر کاملاً هوشمند نزدیک تر می کنه.

چالش ها، نگرانی ها و راه حل ها: حریم خصوصی و امنیت داده ها

خب، تا اینجا کلی از مزایای فناوری های بیومتریک گفتیم، از سرعت و راحتی گرفته تا افزایش امنیت. اما یه روی دیگه سکه هم هست که خیلی مهمه: حریم خصوصی و امنیت اطلاعات ما. وقتی اطلاعات بیومتریک ما، مثل چهره یا اثر انگشتمون، جمع آوری و ذخیره میشه، یه سری نگرانی ها هم به وجود میاد که حق هم داریم بهشون فکر کنیم.

نگرانی های حریم خصوصی

مهم ترین نگرانی ها معمولاً ایناست:

• ذخیره سازی و اشتراک گذاری داده ها: اطلاعات بیومتریک ما کجا ذخیره میشه؟ چه کسی بهش دسترسی داره؟ آیا با نهادهای دیگه به اشتراک گذاشته میشه؟ این سوال ها خیلی مهمه.
• ریسک سوءاستفاده یا نقض امنیتی: اگه خدای نکرده دیتابیس فرودگاه ها هک بشه و اطلاعات بیومتریک ما دست آدم های اشتباهی بیفته، چی میشه؟ رمز عبور رو میشه عوض کرد، اما چهره و اثر انگشت رو نمیشه! این یعنی ریسک های خیلی بزرگی در کمین هستند.
• عدم توانایی در تغییر داده های بیومتریک: اگه رمز بانکتون لو بره، عوضش می کنید. اما اگه چهره یا اثر انگشتتون لو بره، دیگه نمی تونید عوضش کنید. این ویژگی منحصربه فرد بیومتریک، در عین حال که قدرت زیادی بهش میده، آسیب پذیری خاصی هم ایجاد می کنه.

ملاحظات امنیتی و جلوگیری از جعل بیومتریک

علاوه بر حریم خصوصی، خود امنیت سیستم هم خیلی مهمه. باید مطمئن بود که سیستم های بیومتریک می تونن:

• صحت تطبیق: هویت افراد رو با دقت ۹۹.۹۹ درصد تشخیص بدن و جلوی خطاهای مثبت کاذب (تشخیص نادرست) رو بگیرن.
• جلوگیری از جعل بیومتریک: آیا میشه با یه عکس یا ماسک، سیستم تشخیص چهره رو فریب داد؟ یا با یه انگشت سیلیکونی، اسکنر اثر انگشت رو دور زد؟ متخصص ها دائماً دارن روی این مسائل کار می کنن تا این جور حملات رو بی اثر کنن.

قوانین و استانداردها: نقش سازمان های بین المللی و داخلی

خوشبختانه، سازمان های بین المللی مثل ICAO (سازمان بین المللی هوانوردی کشوری) و همینطور دولت های مختلف، دارن روی قوانین بیومتریک در مرزها و استانداردهایی کار می کنن که اطلاعات بیومتریک ما رو حفظ کنه. این قوانین شامل موارد زیر میشه:

• کسب رضایت: قبل از جمع آوری اطلاعات بیومتریک، باید رضایت صریح شما گرفته بشه.
• شفافیت: باید مشخص باشه که اطلاعات شما کجا، چطور و برای چه مدتی ذخیره میشه و با چه کسی به اشتراک گذاشته خواهد شد.
• پروتکل های امنیتی: فرودگاه ها و ایرلاین ها موظفند که از بالاترین استانداردهای امنیتی برای حفاظت از این داده ها استفاده کنن.

پاسخ فرودگاه ها و ایرلاین ها

فرودگاه ها و ایرلاین ها هم بیکار نیستن و دارن با رویکردهای شفاف سازی، کسب رضایت آگاهانه از مسافرها و اجرای پروتکل های امنیتی پیشرفته، سعی می کنن به این نگرانی ها پاسخ بدن. هدف اینه که هم از مزایای بیومتریک استفاده بشه و هم حریم خصوصی و امنیت اطلاعات ما حفظ بشه. این یه تعادل ظریفه که نیاز به همکاری همه داره: از طراحان سیستم گرفته تا دولت ها و خود مسافرها.

با این حساب، به نظر میرسه که با وجود نگرانی ها، پیشرفت های تکنولوژی و وضع قوانین محکم تر، میشه به امنیت پرواز با اثر انگشت و سایر روش های بیومتریک امیدوار بود و از مزایای اون ها برای کاهش صف در فرودگاه و تجربه سفری بهتر لذت برد.

آینده فرودگاه ها: سفری کاملاً هوشمند، یکپارچه و شخصی سازی شده

اگه فکر می کنید تا الان دنیای سفر و تکنولوژی های فرودگاهی حسابی پیشرفت کرده، باید بگم هنوز چیزی ندیدید! آینده فرودگاه ها قراره خیلی هیجان انگیزتر و البته هوشمندانه تر از چیزی باشه که الان تصور می کنیم. مفهوم «از اسکن اثر انگشت در فرودگاه ها هیچ خبری نیست!» کاملاً به سمت «از صف و معطلی در فرودگاه ها هیچ خبری نیست!» میره.

پیش بینی افزایش اتوماسیون و کاهش تعامل انسانی

کم کم باید آماده بشیم که تعامل انسانی توی فرودگاه ها خیلی کمتر بشه. البته نه اینکه کلاً حذف بشه، بلکه بیشتر کارها رو ماشین ها و هوش مصنوعی انجام میدن. از چک این خودکار و تحویل بار بدون نیاز به کارمند، تا عبور از گیت های امنیتی و سوار شدن به هواپیما، همه و همه با کمک اتوماسیون و بیومتریک انجام خواهد شد. این یعنی کاهش صف در فرودگاه به شکل بی سابقه ای.

ربات ها و سیستم های هوشمند، کمک حال ما خواهند بود. مثلاً ربات هایی که بارها رو جابه جا می کنن، یا سیستم های هوش مصنوعی که می تونن به سوالات مسافرها جواب بدن و راهنماییشون کنن. این یعنی کارایی بیشتر و تجربه راحت تر برای همه.

مفهوم «هویت دیجیتال سفر» و گذرنامه های بیومتریک

یکی از مهم ترین تحولات آینده، مفهوم «هویت دیجیتال سفر» (Digital Travel Identity) هستش. به جای حمل کلی مدارک کاغذی و پاسپورت، شما یه هویت دیجیتال خواهید داشت که همه اطلاعات لازم برای سفرتون رو تو خودش جا داده. این هویت دیجیتال می تونه شامل اطلاعات بیومتریک شما هم باشه که توی گوشی هوشمندتون یا حتی توی یه تراشه ایمپلنت شده (البته این مورد هنوز خیلی آینده نگرانه است!) ذخیره میشه.

گذرنامه های بیومتریک که الان هم توی خیلی از کشورها رایج شدن، قدم اول این راهن. این گذرنامه ها یه تراشه الکترونیکی دارن که اطلاعات چهره یا اثر انگشت شما رو تو خودشون ذخیره کردن. در آینده، این گذرنامه ها هوشمندتر میشن و می تونن اطلاعات بیشتری رو به صورت امن و لحظه ای با سیستم های فرودگاهی به اشتراک بذارن.

نقش هوش مصنوعی (AI) و کلان داده ها (Big Data)

هوش مصنوعی (AI) و کلان داده ها (Big Data)، ستون های اصلی فرودگاه های آینده خواهند بود. هوش مصنوعی می تونه با تحلیل حجم عظیمی از داده ها، الگوهای ترافیک مسافرها رو پیش بینی کنه، امنیت رو بهینه سازی کنه، و حتی بهتون پیشنهادهای شخصی سازی شده برای سفر بده. مثلاً اگه پروازتون تاخیر داره، خودش یه مسیر جایگزین یا یه سالن انتظار دنج رو بهتون پیشنهاد بده.

کلان داده ها هم به فرودگاه ها کمک می کنن تا عملیات خودشون رو بهتر مدیریت کنن، از مصرف انرژی گرفته تا توزیع کارمندان و منابع. این یعنی یه فرودگاه فوق العاده کارآمد و هوشمند که همه چیزش بهینه شده.

چگونه مسافران می توانند برای این آینده آماده شوند؟

برای اینکه شما هم توی این آینده هوشمند، راحت سفر کنید، لازمه که:

• آگاه باشید: همیشه از آخرین فناوری های جدید در فرودگاه و تغییرات توی قوانین باخبر باشید.
• آماده باشید: اگه فرودگاهی سیستم احراز هویت بیومتریک داره، سعی کنید از قبل برای ثبت نام اقدام کنید تا وقتتون گرفته نشه.
• حریم خصوصی تون رو جدی بگیرید: همیشه به شرایط و قوانین حفظ اطلاعات بیومتریکتون توجه کنید و مطمئن بشید که اطلاعاتتون به درستی محافظت میشه.

آینده احراز هویت مسافران داره به سمتی میره که سفر نه تنها سریع تر و امن تر بشه، بلکه حسابی شخصی سازی شده و مطابق با نیازهای شما باشه. پس به جای نگرانی، با آغوش باز به استقبال این تغییرات برید.

نتیجه گیری: از هیچ خبری نیست تا واقعیت تکامل بیومتریک

خب، رسیدیم به آخر داستانمون! اون جمله معروف «از اسکن اثر انگشت در فرودگاه ها هیچ خبری نیست!» شاید به نظر یه خبر بد بیاد، اما همونطور که دیدیم، در واقع داره به ما از یه تغییر بزرگ و رو به جلو توی دنیای سفر خبر میده.

اسکن اثر انگشت، منسوخ نشده، بلکه در حال تکامل و جایگزینی با روش های بدون تماس و کارآمدتره. کرونا این روند رو حسابی سرعت بخشید، اما حقیقت اینه که مسیر فناوری همیشه به سمت راحتی و امنیت بیشتر بوده. سیستم های تشخیص چهره در فرودگاه و سایر فناوری های نوظهور مثل اسکن عنبیه، دارن تجربه سفر ما رو دگرگون می کنن.

هدف نهایی همه این تغییرات، اینه که سفر برای همه ما مسافرها، امن تر، سریع تر، راحت تر و البته با استرس کمتر باشه. فرودگاه ها دارن هوشمندتر میشن تا ما وقت کمتری رو توی صف ها بگذرونیم و بیشتر از سفرمون لذت ببریم. حالا دیگه می دونید که پشت این جمله «هیچ خبری نیست»، کلی خبرهای خوب و پیشرفت های هیجان انگیز پنهان شده.

پس دفعه بعدی که خواستید سفر کنید، آماده باشید که با یه دنیای جدید و متفاوت روبرو بشید. از آخرین فناوری های جدید در فرودگاه مقصدتون باخبر باشید و اگه گزینه های سفر بدون تماس یا احراز هویت بیومتریک رو دیدید، حتماً امتحانشون کنید. مطمئنم که از سرعت و راحتی اونها شگفت زده خواهید شد!