بزرگداشت رابرت دنیرو در ترایبکا/تارانتینو و اثربخشی کفش تنیس کهنه

به گزارش خبرگزاری قدم آخر، جشنواره فیلم ترایبکا امسال جشن «دنیروکان» خود را برای گرامیداشت یکی از بنیانگذاران نمادینش از دیروز با گفت وگوی هیجان انگیز کوینتین تارانتینو و رابرت دنیرو شروع کرد.

قدم آخر نوشت:این رویداد بعدازظهر جمعه با نمایش فیلم «جکی براون»، سومین فیلم تارانتینو که سال 1997 ساخته شد، در نسخه 35 میلی متری زیبا که از مارتین اسکورسیزی وام گرفته شده بود، آغاز شد. دنیرو در این فیلم در نقش مکمل کلیدی لوییس گارا که به تازگی از زندان آزاد شده و مردی کم حرف با توانایی رفتار خشونت سریع است، بازی کرده است.

رابرت دنیرو 80 ساله، با کوینتین تارانتینو 61 ساله، پس از نمایش جکی براون در جشنواره فیلم ترایبکا 2024 در نیویورک، 27 سال پس از اکران فیلم نامزد اسکار، به بحث نشستند.

تارانتینو سینماگری که سریع صحبت می کند در برابر دنیرو که اصولاً کم حرف است، در طول بحث 40 دقیقه ای خود پس از فیلم، پیش از هر چیز به تحسین توانایی بازیگر در به تصویر در آوردن کمدی «جکی براون» پرداخت و بازی دنیرو در نقش مردی کم حرف را ستود.

در رابطه با جکی براون، تارانتینو در صحبت با دنیرو اعتراف کرد: احساس می کردم که یک جورهایی تو را عصبانی کرده ام. شخصیت شما گویی دیالوگ زیادی نداشت. در این فیلم، دنیرو نقش مردی آرام را بازی کرد که اخیراً از زندان آزاد شده بود و درگیر داستانی با پیچش های غیرمنتظره شده بود.

تارانتینو درباره این نقش گفت: این نقش دیالوگ زیادی نداشت و بیشتر بازیگری با وضعیت بدنی، رفتار و جزییات خود را نشان می داد؛ برای همین به نظر من شما بهترین بازیگر جهان هستید.

تارانتینو که پس از تماشای فیلم، از احساس تماشای «جکی براون» در سال 1995، از مراکز خرید شلوغ گرفته تا نبود تلفن همراه، لذت برده بود، این مطلب را با مردم در میان گذاشت که چگونه یک کارگردان دنیرو را کارگردانی می کند و به شوخی گفت: اگر من چیزی نگویم، او می گوید «چه فکری کردی؟»

با این حال، تارانتینو گفت که با راهنمایی اولو گروسبارد کارگردان نمایش در موسسه ساندنس، برای روش شناسی دنیرو آماده شده است. او به تارانتینو در فیلم «سگ های انباری» توصیه کرده بود تا عمیق تر به شخصیت ها بپردازد و درباره دنیرو هم گفت: ببین، وقتی بابی (دنیرو) کفش هایی را که شخصیت می خواهد، پیدا کرد یعنی بخش بزرگی از شخصیت پردازی برایش روشن شده است.

تارانتینو ادامه داد: خب، بابی به من نگاه کرد و پرسید لویی چه کفشی می پوشد؟ و من جوابش را داشتم! پاسخ این بود که اصولاً پس از سال ها ماندن در زندان، کفش های ورزشی تنیس با یک انگشت خمیده ویژگی شخصیت است و دنیرو گفت: پاسخ خوبی است.

تارانتینو همچنین درباره موضوعی حرف زد که گفت مدت هاست ذهن او را به خود مشغول کرده: چرا مایک نیکولز دنیرو را از فیلمی که بعد به «دختر خداحافظی» نیل سایمون بدل شد، کنار گذاشت؟ پروژه ای که ابتدا با نام «بوگارت اینجا خوابید؟» در دست ساخت بود و در نهایت کارگردانی این فیلم توسط هربرت راس به پایان رسید و نقش اصلی آن به ریچارد دریفوس رسید که برای آن جایزه بهترین بازیگر مرد اسکار 1978 را دریافت کرد.

دنیرو گفت پس از برنده شدن اسکار بازیگر نقش مکمل برای فیلم «پدرخوانده» قسمت دوم و همکاری با چهره هایی چون برناردو برتولوچی در «1900»، مارتین اسکورسیزی با «راننده تاکسی» و الیا کازان در «آخرین تایکون»، این نقش را هم در میان مجموعه ای از کارها دریافت کرد.

در حین تمرین در برادران وارنر بود که نه نیکولز و نه دنیرو احساس خوبی از فیلم نداشتند. دنیرو گفت: خودم را سرزنش می کنم که انواع خاصی از کمدی را نمی شناختم. این نوع خاصی از کمدی نیل سایمون بود که زمان بندی آن باید به شکلی خاص می بود و من احساس شوقی از آن نمی گرفتم.

وی افزود: جواب نمی داد. حدود دو هفته فیلمبرداری کردیم و دیدم جواب نمی دهد. سه بار در زندگی ام چنین تجربه ای با یک کارگردان داشتم و این یکی از آنها بود.

دنیرو گفت: حتی قصد داشتم حقوقم را نگیرم و یک هفته دیگر تمرین کنیم. بعد جلسه ای با نیکولز تشکیل شد و او گفت فکر می کند که باید به کار پایان دهیم. احساس وحشتناکی داشت. او واقعاً ناراحت بود.

فیلمنامه در نهایت توسط سایمون بازنویسی و به «دختر خداحافظی» بدل شد و کازان هم از این خبر بسیار خوشحال شد زیرا توانست دنیرو را در «آخرین تایکون» جلوی دوربین ببرد.

دنیرو گفت: درباره کازان شنیده بودم و ملاقات با او را چند بار تجربه کردم، همه شهرت او را می دانستند، اینکه کار با او یعنی چه، بنابراین من بسیار خوش شانس بودم که از آنجا نزد کازانی رفتم که عاشق بازیگران است. کار نیکولز روش متفاوتی بود و دیدم کازان همه آن چیزی بود که شنیده بودم.

دنیرو گفت در نهایت با نیکولز در یک مهمانی شام ملاقات کرد و در آنجا وی از دنیرو عذرخواهی کرد و دنیرو به وی گفت هیچ مشکلی ندارد و گاهی چنین اتفاقی می افتد.

وی تاکید کرد که در بیشتر موارد، رویکرد وی برای کار با کارگردانانی با شخصیت های مختلف و تیوری های با رویکردهای متفاوت، این است که فقط کار کند. وی افزود: وقتی وارد پروژه شدم، با آنها هستم. همه به هم احترام می گذارند، برای من که این طور است.

وی افزود: فیلم راه خود را پیدا خواهد کرد. می توانی نظر خود را بدهی، من چیزهایی را پیشنهاد می کنم و گاهی اوقات هم ممکن است با هم اختلاف داشته باشیم.

تارانتینو از دنیرو پرسید که چگونه با بازیگران جوان تر، بازیگران بریتانیایی و بازیگران قبل از براندو مانند تونی کورتیس که سبک های بازیگری متفاوتی دارند، ارتباط برقرار می کند. برای دنیرو اما چنین لحظاتی هرگز موشک هوا کردن نبوده و گفت: بخشی از بازیگری است. باید این کار را انجام دهی، به همین دلیل است که من دوست دارم با بچه ها و حتی حیوانات کار کنم. آنها غیرقابل پیش بینی هستند، اما خوب است.

جکی براون روز کریسمس سال 1997 در سینماها اکران شد و در اولین نمایش خود با تحسین منتقدان روبه رو شد. این پروژه همچنین در باکس آفیس هم موفق شد و در حالی که با بودجه 12 میلیون دلاری ساخته شده بود، 74.7 میلیون دلار فروش کرد.

در کنار دنیرو که نقش لویی گارا را در این فیلم بر عهده داشت، ستاره های دیگری در این فیلم نقش آفرینی کردند که شامل پم گریر، سامویل ال جکسون، رابرت فورستر، بریجت فوندا و مایکل کیتون بودند. فورستر بر اساس بازی خود نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد، در حالی که گریر و جکسون نامزدهای گلدن گلوب بهترین بازیگر زن و بهترین بازیگر مرد را به دست آوردند.

دنیرو روز جمعه در اکران «تحلیش کن!» هم حضور یافت و با بیلی کریستال دیگر شخصیت این فیلم همراه شد و پس از آن در نشستی که کینگ وظیفه میزبانی را برعهده داشت، صحنه صحبت کردند. این فیلم 25 سال پیش سال 1999 اکران شد.

برنامه «دنیرو کان» قرار است در آخر هفته با نمایش فیلم هایی مانند «پدرخوانده قسمت دوم»، «دفترچه امیدبخش نقره ای»، «رفقای خوب» و «شکارچی گوزن» ادامه یابد.

22057