معرفی فیلم پنجاه قدم آخر

فیلم پنجاه قدم آخر (50 قدم آخر)، ساخته کیومرث پوراحمد، یه فیلم جنگی متفاوت و درام عمیقیه که سال ۱۳۹۲ اکران شد. این فیلم با روایت داستانی خاص و چالش برانگیز از دوران دفاع مقدس، سعی داره جنبه های کمتر دیده شده و انسانی جنگ رو به تصویر بکشه. اگه دنبال یه فیلم جنگی هستید که با کلیشه ها فرق داره، پنجاه قدم آخر می تونه نظرتون رو جلب کنه.

سینمای دفاع مقدس تو ایران، همیشه جایگاه ویژه ای داشته و فیلم های زیادی تو این حوزه ساخته شده. اما بعضی وقتا، نیاز داریم که از یه زاویه جدید به این دوران نگاه کنیم؛ زاویه ای که هم واقعیت های تلخ جنگ رو نشون بده و هم به ابعاد انسانی و پیچیدگی های روحی آدم هایی که تو دل این بحران بودن، بپردازه. پنجاه قدم آخر دقیقاً همین کار رو می کنه. کیومرث پوراحمد، کارگردان نام آشنایی که با کارهای دوست داشتنی مثل قصه های مجید تو ذهن خیلی از ماها مونده، تو این فیلم تصمیم گرفته یه روایت دیگه از جنگ رو ارائه بده. روایتی که ممکنه برای بعضیا تازه باشه و برای بعضی دیگه، بحث برانگیز. با هم تو این مقاله یه سفر می کنیم به دنیای پنجاه قدم آخر و از سیر تا پیاز این فیلم رو با هم بررسی می کنیم؛ از داستان و بازیگراش گرفته تا نقاط قوت و ضعف و پیام هایی که می خواسته برسونه.

شناسنامه فیلم: حقایق کلیدی

قبل از اینکه عمیق تر به جزئیات فیلم بپردازیم، بد نیست یه نگاهی به مشخصات اصلی پنجاه قدم آخر بندازیم. این اطلاعات بهمون کمک می کنه تا تصویر کامل تری از فیلم تو ذهنمون داشته باشیم و بدونیم با چه اثری طرف هستیم:

عنوان کامل	پنجاه قدم آخر (50 قدم آخر)
کارگردان	کیومرث پوراحمد
نویسنده فیلمنامه	کیومرث پوراحمد (با مشاوره حبیب احمدزاده)
تهیه کننده	سعید سعدی
سال ساخت/اکران	۱۳۹۲
ژانر	درام، دفاع مقدس، جنگی، ماجراجویی
مدت زمان	۹۰ دقیقه
کشور تولیدکننده	ایران
زبان	فارسی
جوایز و نامزدی ها	حضور در سی و دومین جشنواره فیلم فجر (بدون کسب جایزه)

همونطور که می بینید، ترکیب اسم کیومرث پوراحمد به عنوان کارگردان و ژانر دفاع مقدس، خودش یه علامت سوال بزرگ جلوی مخاطب میذاره. پوراحمدی که همیشه با قصه های شیرین و کودکانه یا درام های اجتماعی شناخته می شده، چطور به سراغ یه فیلم جنگی رفته؟ این خودش یکی از نکات جذاب و البته بحث برانگیز پنجاه قدم آخره که در ادامه بیشتر بهش می پردازیم.

داستان پنجاه قدم آخر: روایت سرگردانی و تحول

محور اصلی پنجاه قدم آخر روی دوش شخصیتی به اسم هرمز می چرخه. هرمز یه مهندس جوونه که خیلی با حال و هوای جنگ و جبهه بیگانه است، حتی میشه گفت اعتقادی هم بهش نداره. اما خب، زندگی گاهی آدمو تو موقعیت هایی قرار میده که هرگز فکرشو نمی کرده. هرمز برای اینکه بتونه معافیت از سربازی بگیره، یه ماموریت پرخطر رو تو جبهه قبول می کنه: انهدام یه رادار دشمن. این ماموریت، شروع یه سفر پرماجراست که سرنوشت هرمز رو برای همیشه عوض می کنه.

وقتی هرمز وارد منطقه عملیاتی میشه، با یه دنیای کاملاً جدید روبرو میشه. دنیایی که با تمام تصورات قبلیش فرق داره. آماده سازی برای ماموریت و آشنایی با فضای جنگ، یه شروع متفاوت برای این شخصیت رقم می زنه. اما نقطه عطف و شروع واقعی ماجرا از جاییه که هرمز تو مراحل آخر ماموریت، ارتباطش با نیروهای خودی قطع میشه و بدتر از اون، پاش توی یه منطقه مین گذاری شده در خاک دشمن زخمی میشه. اینجا دیگه هرمز تنهاست، تو یه سرزمینی که هر لحظه می تونه جونش رو بگیره.

از اینجا به بعد، فیلم وارد فاز اصلی و پرچالش خودش میشه. هرمز به مدت ۱۷ روز تو اون منطقه مین گذاری شده سرگردون می مونه. ۱۷ روز تنهایی، گرسنگی، مواجهه با خطرات و ترسی که هر لحظه وجودشو پر می کنه. این تنهایی و شرایط سخت، مثل یه کوره آهنگری عمل می کنه و هرمز رو کم کم دگرگون می کنه. اون دیگه اون مهندس بی تفاوت و بی اعتقاد نیست؛ هر روز که می گذره، با چالش های جدیدی روبرو میشه و تو دل این مشکلات، شروع به خودشناسی می کنه.

تو این مسیر سخت و پرمخاطره، هرمز با چند نفر دیگه هم ملاقات می کنه که تأثیر زیادی روی اون میذارن. یکی از این شخصیت ها کاک دانیاله که به هرمز کمک می کنه و پناهش میده. شخصیت دیگه، هوژین، دختریه که حضورش تو زندگی هرمز، لایه های جدیدی از داستان رو باز می کنه و به تحول درونی اون سرعت می بخشه. این ملاقات ها، هرچند کوتاه، اما هر کدوم مثل یه قطعه پازل عمل می کنن و تصویر بزرگ تر رو کامل تر نشون میدن.

فیلم پنجاه قدم آخر سعی داره با نشون دادن تنهایی و سرگردانی یک فرد در دل جنگ، مفهوم بقا و تحول انسانی را به شکلی متفاوت بررسی کند.

داستان پنجاه قدم آخر با یه پایان کمی باز یا میشه گفت مبهم تموم میشه که سوالات زیادی رو تو ذهن مخاطب ایجاد می کنه. این پایان، خودش به نوعی دعوت مخاطب به فکر کردن و تعمق بیشتر درباره پیام های فیلمه. آیا هرمز به آرامش می رسه؟ آیا تحولش کامل میشه؟ اینها سوالاتیه که هرکس ممکنه با برداشت خودش بهشون پاسخ بده.

بازیگران و نقش آفرینی ها: جان بخشی به شخصیت ها

یکی از پایه های اصلی هر فیلم، بازیگرانشن که باید بتونن روح رو تو کالبد شخصیت ها بدمند. تو پنجاه قدم آخر هم انتخاب بازیگران نقش کلیدی داشته، خصوصاً برای نقش اصلی. اجازه بدید نگاهی به بازی های مهم این فیلم بندازیم:

بابک حمیدیان در نقش هرمز

بدون شک، قلب تپنده پنجاه قدم آخر بازی بابک حمیدیان در نقش هرمزه. حمیدیان که از بازیگران توانمند و پرکار سینمای ایرانه، تو این فیلم یه بازی درخشان و پرکشش از خودش نشون میده. تحول شخصیتی هرمز، از یه مهندس بی اعتقاد و بی تفاوت به جنگ تا انسانی که تو دل سختی ها و تنهایی ها، به خودشناسی میرسه، به خوبی توسط حمیدیان به تصویر کشیده شده.

می تونیم بگیم که بازی حمیدیان، بار اصلی فیلم رو به دوش میکشه. اون با زبان بدن، نگاه ها و حالات چهرش، تونسته حس تنهایی، ترس، گرسنگی و در نهایت، رگه هایی از امید و تحول رو به مخاطب منتقل کنه. تو نیمه اول فیلم، جایی که هرمز تو منطقه مین گذاری شده تنها میمونه، بازی حمیدیان به حدی تاثیرگذاره که مخاطب رو کاملاً با خودش همراه می کنه و حس سرگردانی و وحشت رو به خوبی منتقل می کنه. این بازی، یکی از ستون های اصلی فیلمه و باعث میشه که مخاطب با قصه و سرنوشت هرمز ارتباط عمیقی برقرار کنه.

طناز طباطبایی در نقش هوژین

طناز طباطبایی هم تو نقش هوژین، دختری که هرمز تو مسیرش باهاش آشنا میشه، حضوری کوتاه اما تأثیرگذار داره. هوژین، کاراکتریه که با وجود زمان محدود حضورش تو فیلم، نقش مهمی در مسیر داستان و تحول شخصیت هرمز ایفا می کنه. اون مثل یه کاتالیزور عمل می کنه و باعث میشه هرمز به جنبه های جدیدی از زندگی و انسانیت فکر کنه. بازی طباطبایی، با ظرافت و در عین حال قدرت، به این شخصیت عمق میبخشه و حضورش تو صحنه های مشترک با حمیدیان، شیمی خوبی رو بین این دو بازیگر ایجاد می کنه.

دیگر بازیگران مکمل

علاوه بر این دو بازیگر اصلی، نقش های مکمل دیگری هم تو فیلم حضور دارن، مثل کاراکتر کاک دانیال. این بازیگران هم در حد و اندازه نقش خودشون، تلاش کردن تا به فضای فیلم کمک کنن. اما باید گفت که پنجاه قدم آخر بیشتر روی شخصیت هرمز و بازی بابک حمیدیان متمرکزه و سایر شخصیت ها بیشتر در خدمت داستان اصلی و تحول هرمز قرار دارن.

در کل، همخوانی بازی ها با فضای فیلم و کارگردانی کیومرث پوراحمد، یکی از نقاط قابل توجه فیلمه. پوراحمد تونسته از بازیگرانش، به خصوص بابک حمیدیان، بازی هایی بگیره که به خوبی پیام و حال و هوای فیلم رو منتقل کنه.

نقد و تحلیل فیلم پنجاه قدم آخر: رویکردی منصفانه

مثل هر اثر هنری دیگه ای، پنجاه قدم آخر هم جنبه های قوت و ضعفی داره که باعث میشه منتقدان و مخاطبان، نظرات متفاوتی درباره ش داشته باشن. بیایید با هم یه نگاه منصفانه به این ابعاد فیلم بندازیم.

نقاط قوت

1. ایده اولیه و جسارت: شاید مهم ترین نقطه قوت فیلم، ایده اولیه جسورانه و متفاوتش باشه. پنجاه قدم آخر از کلیشه های مرسوم سینمای دفاع مقدس فاصله می گیره و سعی می کنه تصویری انسانی تر، واقعی تر و گاهی تلخ تر از جنگ رو نشون بده. شخصیت اصلی که بی اعتقاد به جنگه و در مسیر بقا، تحول پیدا می کنه، خودش یه ایده تازه و قابل تحسینه.
2. بازی درخشان بابک حمیدیان: همونطور که قبل تر گفتیم، بابک حمیدیان یکی از ستون های اصلی فیلمه. بازی عمیق و پرکشش اون، به خصوص در بخش تنهایی و سرگردانی هرمز، به قدری قوی و باورپذیره که مخاطب رو کاملاً با خودش همراه می کنه و به فیلم اعتبار ویژه ای میبخشه.
3. فضاسازی و اتمسفرسازی: نیمه اول فیلم تو فضاسازی حس تنهایی، سرگردانی، وحشت و گرسنگی در منطقه جنگی، بسیار موفقه. تصاویر و قاب بندی ها به همراه موسیقی متن، اتمسفر سنگین و پر از استرس جنگ رو به خوبی منتقل می کنه. حس واقعی بودن و قرار گرفتن در موقعیت های دشوار، یکی از موفقیت های این بخش از فیلمه.
4. فیلمبرداری و جلوه های بصری: حسین جعفریان به عنوان مدیر فیلمبرداری، کار بسیار خوبی انجام داده. قاب بندی ها، استفاده از نور و رنگ برای انتقال حس، و کیفیت بصری فیلم، قابل قبوله و به انتقال پیام ها و فضاسازی فیلم کمک زیادی می کنه.
5. تلاش برای عمق بخشی فلسفی: فیلم تلاش می کنه فراتر از یک روایت صرفاً جنگی باشه و به مفاهیم عمیق تر انسانی مثل بقا، معنای زندگی در مواجهه با مرگ، و تحول درونی بپردازه. این تلاش برای رویکردی فلسفی به جنگ، یکی از جنبه های مثبت فیلمه.

نقاط ضعف و چالش ها

با وجود نقاط قوتی که گفتیم، پنجاه قدم آخر متاسفانه با چالش ها و ضعف های قابل توجهی هم روبرو میشه که به کلیت اثر لطمه زده. خیلی از منتقدان و مخاطبان، همین نقاط ضعف رو دلیل اصلی عدم موفقیت کامل فیلم میدونن:

1. ساختار روایی دوپاره و عدم انسجام: شاید بزرگ ترین مشکل فیلم، دوپاره بودن ساختار رواییشه. فیلم به دو نیمه کاملاً مجزا تقسیم میشه که نیمه دومش، خصوصاً بعد از ملاقات هرمز با کاک دانیال و هوژین، دچار افت شدیدی میشه. این دو نیمه، به لحاظ منطق داستانی و تماتیک، به خوبی به هم پیوند نمی خورن و انگار با دو فیلم متفاوت طرف هستیم.
2. مشکلات فیلمنامه در نیمه دوم: بعد از اوج گیری نیمه اول، فیلمنامه در نیمه دوم دچار کندی روایت، ابهامات منطقی و رویدادهای غیرقابل توجیه میشه. سرنوشت نامعلوم برخی شخصیت ها و تصمیمات عجیب و غریب کاراکترها، به باورپذیری داستان ضربه می زنه. به قول یکی از منتقدان، نیمه دوم، مظهر چندپارگی فیلم است؛ چه به لحاظ ساختاری و چه به لحاظ محتوایی و چه به لحاظ لحن و بیان و چه به لحاظ سبک.
3. ابهام در پیام و موضع فیلم: یکی از نقدهای جدی به پنجاه قدم آخر، عدم شفافیت در پیام و موضع فیلمه. آیا فیلم ضدجنگه و می خواد ویرانی هایش رو نشون بده؟ یا میخواد تحول انسان در بستر جنگ رو ستایش کنه؟ این بلاتکلیفی باعث میشه پیام فیلم خنثی و گاهی متناقض به نظر برسه.
4. اجرای ناتمام برخی ایده ها: فیلم پر از ایده های نمادین و استعاریه (مثل نان خشک خوردن هرمز یا عبور از بالای نفربر). اما متاسفانه خیلی از این ایده ها به دلیل عدم پرداخت کافی و عدم ارتباط ارگانیک با درام اصلی، لوث میشن یا حتی به کمدی ناخواسته ای تبدیل میشن که از جدیت فیلم کم می کنه. رقص در آب یا کباب کردن ماهی، نمونه هایی از این صحنه هایی هستن که از نظر برخی، خام و بدون عمق لازم اجرا شده اند.
5. حذفیات و تغییرات در تدوین: گفته میشه که نسخه جشنواره فیلم فجر با نسخه اکران عمومی تفاوت هایی داشته. ظاهراً حذفیات و تغییرات، به جای انسجام بخشی، بیشتر به حفره های روایی فیلم اضافه کرده. مثلاً حذف صحنه کشته شدن هوژین و درگیری هرمز با نیروهای عراقی، باعث شده مرگ هوژین ناگهانی و بدون علت به نظر برسه و به انفعال شخصیت هرمز هم بیشتر دامن بزنه. این حذفیات، درک مسیر تحول هرمز رو هم دشوارتر کرده.
6. عدم توسعه کافی شخصیت های فرعی: شخصیت هایی مثل هوژین و کاک دانیال، با وجود پتانسیل بالا و نقش مهمی که می تونستن داشته باشن، به اندازه کافی توسعه پیدا نمی کنن و به نوعی رها میشن. ماهیت و فلسفه وجودی اون ها نامعلوم باقی می مونه و این باعث میشه تأثیرگذاریشون کمتر از چیزی باشه که باید.
7. مشکلات در طراحی سکانس های جنگی: در سالی که فیلم های جنگی با استانداردهای بالا (مثل چ ابراهیم حاتمی کیا) اکران می شدند، سکانس های جنگی پنجاه قدم آخر کم جان و فاقد تعلیق کافی به نظر می رسه.

همه این ها نشون میده که پنجاه قدم آخر با ایده ای درخشان شروع میشه، اما در اجرا و به خصوص در نیمه دوم، نتونسته به پتانسیل کامل خودش برسه و همین امر، باعث شده تا به یک اثر چندپاره و گاهی سردرگم تبدیل بشه.

پیام ها و تم ها: نگاهی به درون مایه های فیلم

با وجود تمام بحث ها و نقدها، پنجاه قدم آخر تلاش می کنه به چند تا پیام و درون مایه مهم بپردازه که ارزش تأمل دارن:

جنگ و هویت انسانی

یکی از اصلی ترین تم های فیلم، تأثیر ویرانگر جنگ بر روان و هویت فردیه. هرمز به عنوان شخصیتی که ابتدا با جنگ بیگانه است، در مواجهه با واقعیت های خشن و بی رحمانه اون، دچار تغییرات اساسی میشه. فیلم نشون میده که جنگ چطور می تونه مرزهای اخلاقی و انسانی رو جابجا کنه و آدم ها رو مجبور به تصمیمات سخت و غیرمنتظره کنه.

سفر خودشناسی

مسیر ۱۷ روزه هرمز در منطقه مین گذاری شده، نمادی از یه سفر خودشناسیه. اون از یه انسان بی تفاوت و سطحی نگر، به فردی تبدیل میشه که با غریزه های بقا، ترس، تنهایی و در نهایت، با ذات وجودی خودش روبرو میشه. این سفر درونی، هسته اصلی تحول هرمزه و فیلم سعی داره نشون بده که چطور بحران ها می تونن کاتالیزوری برای کشف خود واقعی باشن.

بقای انسان در شرایط بحران

فیلم به خوبی نبرد درونی و بیرونی انسان برای زنده موندن رو به تصویر میکشه. هرمز باید با گرسنگی، تشنگی، سرما، درد زخم و مهم تر از همه، با تنهایی مطلق مقابله کنه. این بخش ها به خوبی نشون میده که انسان تا کجا میتونه برای بقا تلاش کنه و چه غریزه هایی در شرایط اضطراری در وجودش بیدار میشه.

نمایش متفاوت از دفاع مقدس

پنجاه قدم آخر از روایت های صرفاً حماسی و قهرمان محور سینمای دفاع مقدس فاصله می گیره و به جنبه های انسانی، تراژیک و گاهی گمنام جنگ می پردازه. این فیلم نشون میده که جنگ فقط شامل نبردها و پیروزی ها نیست، بلکه شامل هزاران داستان شخصی از رنج، ترس، تنهایی و تحول درونیه که کمتر بهشون پرداخته شده. این رویکرد متفاوت، یکی از ویژگی های بارز و بحث برانگیز فیلمه.

فیلم با فاصله گرفتن از روایت های صرفاً حماسی، به جنبه های انسانی و تراژیک جنگ می پردازد و مسیر تحول یک انسان بی تفاوت را در دل بحران به تصویر می کشد.

بازتاب ها و واکنش ها: پنجاه قدم آخر در میان منتقدان و مخاطبان

پنجاه قدم آخر از اون دسته فیلم هایی بود که وقتی اکران شد، حسابی سروصدا کرد و واکنش های مختلفی رو به دنبال داشت. این فیلم تو سی و دومین جشنواره فیلم فجر حضور داشت، اما نتونست جایزه ای کسب کنه و همین خودش شروع بحث و جدل ها بود.

نظرات غالب منتقدان سینما

منتقدان سینما در مورد پنجاه قدم آخر تقریباً دو دسته بودن: یه گروه از ایده اولیه جسورانه و بازی درخشان بابک حمیدیان تعریف کردن و شجاعت پوراحمد رو برای پرداختن به سوژه ای متفاوت ستودن. اون ها اعتقاد داشتن که فیلم سعی داره لایه های جدیدی از جنگ رو نشون بده و از کلیشه ها دوری می کنه.

اما گروه دیگه، که اتفاقاً تعدادشون هم کم نبود، به شدت از ساختار دوپاره فیلم، ضعف های فیلمنامه در نیمه دوم، ابهامات منطقی و عدم انسجام انتقاد کردن. خیلی ها اعتقاد داشتن که ایده های خوب فیلم در اجرا به درستی پرورش پیدا نکرده و پایان بندی و پیام کلی فیلم مبهم و خنثی باقی مونده. به طور کلی، میشه گفت نظرات ترکیبی و گاهی متناقض بود، اما اکثر منتقدان روی ضعف نیمه دوم فیلمنامه اتفاق نظر داشتن.

میزان استقبال عمومی و دلایل آن

استقبال عمومی از پنجاه قدم آخر هم چندان بالا نبود. دلایل مختلفی میتونه برای این موضوع وجود داشته باشه: اولاً، ژانر دفاع مقدس همیشه مخاطب خاص خودش رو داره. دوماً، اکران همزمان با فیلم های موفق تر و پرمخاطب تر در اون سال، شاید یکی از دلایلش بود. سوماً، همونطور که منتقدان اشاره کردن، عدم انسجام داستانی و ابهام در پیام فیلم، میتونه مخاطب عمومی رو سردرگم کنه و باعث بشه کمتر با فیلم ارتباط برقرار کنن.

با این حال، کسانی که فیلم رو دیدن، بیشتر تحت تأثیر بازی بابک حمیدیان و فضاسازی نیمه اول قرار گرفتن. فیلم پنجاه قدم آخر نتونست به یه اثر موفق در گیشه تبدیل بشه، اما به هر حال جای خودش رو تو گفتگوهای سینمایی درباره سینمای دفاع مقدس و کارنامه کیومرث پوراحمد باز کرد.

تاثیر فیلم بر گفتمان سینمای دفاع مقدس

با اینکه پنجاه قدم آخر موفقیت تجاری چندانی کسب نکرد، اما حضورش یه نکته مهم رو تو گفتمان سینمای دفاع مقدس مطرح کرد: نیاز به رویکردهای جدید. این فیلم نشون داد که میشه از زوایای متفاوتی به جنگ نگاه کرد و به جای تمرکز صرف بر قهرمانی ها، به جنبه های روانشناختی، انسانی و حتی تراژیک اون هم پرداخت. این دستاورد فکری و گفتمانی، حتی اگه فیلم خودش کامل و بی نقص نباشه، ارزشمنده و میتونه راه رو برای آثار جسورانه تر در آینده باز کنه.

نتیجه گیری: جمع بندی درباره پنجاه قدم آخر

خب، رسیدیم به ایستگاه آخر سفرمون تو دنیای پنجاه قدم آخر. این فیلم، مثل یه شمشیر دولبه است؛ از یه طرف، ایده ای جسورانه و تازه داره و بازی درخشان بابک حمیدیان رو تو خودش جا داده. فضاسازی نیمه اول فیلم هم به خوبی تونسته حس تنهایی و وحشت جنگ رو منتقل کنه. همه این ها نشون میده که کیومرث پوراحمد، با تمام تجربه ای که تو فیلمسازی داره، قصد داشته یه اثر متفاوت و قابل تأمل تو ژانر دفاع مقدس خلق کنه.

اما از طرف دیگه، متاسفانه پنجاه قدم آخر نتونسته به پتانسیل کاملش برسه. مشکلات فیلمنامه، خصوصاً تو نیمه دوم، ساختار دوپاره و عدم انسجام روایی، ابهام در پیام و رها شدن بعضی از شخصیت ها، به فیلم ضربه های جدی وارد کرده. این نقاط ضعف باعث شده که فیلم، با وجود شروعی عالی، در ادامه مسیرش دچار لغزش بشه و نتونه تاثیرگذاری عمیقی که باید رو روی مخاطب بذاره.

پس آیا این فیلم ارزش تماشا داره؟ به نظر من، بله، اما با یک سری انتظارات خاص. اگر شما از اون دسته مخاطب هایی هستید که دنبال یه فیلم جنگی متفاوت می گردید و حوصله دارید که با یه اثر چالش برانگیز و نه چندان بی نقص روبرو بشید، پنجاه قدم آخر می تونه گزینه ی خوبی باشه. به خصوص برای کسانی که دوست دارن بازی های بابک حمیدیان رو ببینن یا کنجکاون که رویکرد کیومرث پوراحمد به سینمای دفاع مقدس چیه. اما اگر انتظار یه فیلم اکشن جنگی با داستانی خطی و انسجام کامل رو دارید، ممکنه پنجاه قدم آخر کمی ناامیدتون کنه.

تو کارنامه هنری کیومرث پوراحمد، پنجاه قدم آخر اثریه که شاید جزو بهترین هاش نباشه، اما نشون دهنده جسارت و تمایل اون به تجربه فضاهای جدیده. تو سینمای معاصر ایران هم این فیلم، نمادی از تلاش برای شکستن کلیشه ها و ارائه رویکردهای متفاوت به ژانر دفاع مقدسه. شاید کامل نباشه، اما همین تلاش برای تفاوت، خودش ارزشمنده و باید بهش توجه کرد.

چگونه و کجا پنجاه قدم آخر را ببینیم؟

اگه با این توضیحات، کنجکاو شدید که فیلم پنجاه قدم آخر رو تماشا کنید، خوشبختانه راه های مختلفی برای دیدنش وجود داره. از اونجایی که فیلم سال ها از اکرانش گذشته، میتونید به راحتی نسخه های دیجیتال اون رو پیدا کنید.

• پلتفرم های پخش آنلاین: بسیاری از پلتفرم های پخش فیلم و سریال ایرانی، مثل فیلیمو، نماوا یا فیلم نت، معمولاً آرشیو کاملی از فیلم های ایرانی دارن. میتونید با جستجوی نام فیلم تو این پلتفرم ها، اون رو پیدا و تماشا کنید.
• خرید یا اجاره دیجیتال: برخی سایت ها و پلتفرم ها هم امکان خرید یا اجاره قانونی فیلم رو به صورت دیجیتال فراهم می کنن.
• نسخه های فیزیکی: اگه اهل جمع آوری DVD یا Blu-ray هستید، ممکنه بتونید نسخه های فیزیکی فیلم رو تو فروشگاه های محصولات فرهنگی پیدا کنید، هرچند که الان دیگه کمتر از قبل رایجه.

تماشای فیلم در هر حالتی، میتونه تجربه جذابی باشه، خصوصاً اگه با ذهنی باز و آمادگی برای مواجهه با یه فیلم غیرکلیشه ای به سراغش برید.